Uruchomienie specjalnej infolinii, o czym wspomniano wcześniej, dedykowanej pracownikom nierejestrowanym, musi być wsparte odpowiednią kampanią informacyjną, obejmującą:
– budowę w świadomości społecznej przekonania, że pracownik nierejestro- wany też może skutecznie dochodzić swoich praw, że nie stoi na straconej pozycji tylko dlatego, że wykonywał coś zakazanego, coś do czego nie chce się przyznać,
– propagowanie samej infolinii jako praktycznego sposobu uzyskania pomocy przez nierejestrowanych pracowników.
Po wdrożeniu drugiego etapu instytucje państwowe, a zwłaszcza PIP i ZUS, muszą utrzymywać stały kontakt z mediami, za ich pośrednictwem bieżąco przekazywać społeczeństwu informacje o wynikach kontroli i konkretnych przypadkach pracy nierejestrowanej – zdecydowanie koncentrując się na „przykładach z życia”, a nie statystykach. Większość osób zaangażowanych w pracę nierejestrowaną jest przekonana o nikłej skuteczności działań kontrolnych instytucji państwowych i w związku z tym żyje w poczuciu braku jakiegokolwiek zagrożenia ze strony tych instytucji. Zbudowanie przekonania o nieuchronności kary może być czynnikiem stymulującym do legalizacji zatrudnienia.
Wykorzystując wyniki badań, należy podjąć ukierunkowaną podmiotowo promocję pracy tymczasowej, adresując ją do tych podmiotów, które mogą być potencjalnie użytkownikami, a które dotychczas nie korzystały z pracy tymczasowej.
Leave a reply