Sposoby przeprowadzania kontroli u pracodawców wymagają poważnej analizy. W konsultacji z organizacjami pracodawców należy poszukiwać rozwiązań, które z jednej strony ograniczą dla nich uciążliwość działań kontrolnych, z drugiej zaś wyeliminują możliwości celowego opóźniania kontroli przez nieuczciwego pracodawcę (np. po to, aby ukryć określone dokumenty lub zataić fakt nierejestrowanego zatrudnienia, ukrywając część pracowników).
Przeprowadzone badania wykazały, że przekonanie o skuteczności kar finansowych jest niewielkie. Zaledwie 3,3% badanych w jednej z ankiet przedsiębiorców wymieniło je jako skuteczną formę ograniczania zatrudnienia nierejestrowanego, mając możliwość trzech wskazań. Dopiero kwota znacznie przewyższająca korzyści osiągane przez pracodawcę z zatrudnienia nierejestrowanego mogłaby mieć istotny wpływ na skłonność do legalizacji zatrudnienia. Przykładowo, ponad 2/3 pracowników służb zatrudnienia uważa, że aby kara finansowa była skuteczna, powinna być wyższa niż 5 tys. zł. Dlatego w ramach klasycznie rozumianego systemu sankcji należy:
– zdecydowanie zwiększyć karę finansową za zatrudnianie pracownika bez rejestracji – do poziomu minimum 5 tys. zł, w przypadku tych pracodawców, którzy nie byli wcześniej za to karani oraz do poziomu co najmniej 10 tys. zł, gdy pracodawca był już karany za takie przewinienie,
– dla firm, które w okresie dwóch lat zostaną ponownie ukarane (warunki recydywy, definiowane podobnie jak we wspomnianym projekcie dyrektywy) za zatrudniane nierejestrowanych pracowników, należy wprowadzić dodatkowe sankcje, bezpośrednio związane z rodzajem prowadzonej przez nie działalności (np. czasowe pozbawienie prawa do sprzedaży alkoholu czy ubiegania się o zamówienie publiczne).
W Niemczech, w sektorze budowlanym, który jest szczególnie zainteresowany pozyskiwaniem pracowników nierejestrowanych, obowiązują przepisy nakładające na generalnego wykonawcę solidarną odpowiedzialność za wszelkie zobowiązania podwykonawców wobec ich pracowników, także pracowników nierejestrowanych. Podobną zasadę współodpowiedzialności zawarto w projektowanej dyrektywie (art. 9). Wprowadzenie takiej zasady w Polsce powinno być
Leave a reply