Koszty pracy – ciąg dalszy

W pierwszej grupie krajów (A) średni wskaźnik szarej strefy wynosił 19,1%, stopa bezrobocia – 10,5%, a pośrednie koszty pracy – 37,1%. W drugiej grupie krajów' (B) średni wskaźnik szarej strefy wynosił jedynie 3,8%, bezrobocie było o 1/3 niższe, pośrednie koszty pracy były prawie identyczne w porównaniu z pierwszą grupą. W świetle tej analizy, teza o ścisłym związku wskaźników szarej strefy z pośrednimi kosztami pracy nie znajduje potwierdzenia. Oznaczać to może, że istnieje wiele innych czynników wpływających na rozmiary szarej strefy.

O Kraje o wysokim udziale szarej strefy w PKB (A) Kraje o niskim udziale szarej strefy w PKB (B). Wykres 2.1. Udział szarej strefy w PKB, stopy bezrobocia i pośrednie koszty pracy w dwóch grupach krajów (w%)

Na podstawie analizy empirycznej sformułować można tezę, że w większości krajów grupy B wysokie pośrednie koszty pracy współistnieją z niskimi wskaźnikami szarej strefy. Spośród 12 krajów prawidłowość ta potwierdza się w 9 krajach, a nie potwierdza się w 3 krajach (Portugalia, Holandia i Wielka Brytania). Nie potwierdza się też teza o wpływie wysokich pośrednich kosztów pracy na bezrobocie. Analiza sugeruje, że 4 kraje o najniższym bezrobociu wykazywały także najniższe wskaźniki szarej strefy. Potwierdza się więc teza o pozytywnym wpływie niskiego bezrobocia na ograniczenie szarej strefy.

Posted in Biznesowo on 4 Kwi