Analiza kosztów i korzyści zatrudnienia nierejestrowanego

– W związku z problemem pracy nierejestrowanej warto zadać dwa pytania:

– 1. Czyj to jest problem?

– 2. Jakie koszty ponoszą i jakie czerpią korzyści z pracy nierejestrowanej aktorzy indywidualni (pracownik, pracodawca) oraz systemowi (państwo)?

Zjawiska i procesy społeczno-ekonomiczne nie mają charakteru jednowymiarowego. Nie można więc jednoznacznie określić, że szara strefa jest złem, przynosi wyłącznie straty. Ocena zatrudnienia nierejestrowanego zależy od warunków społeczno-ekonomicznych, sytuacji na rynku pracy itd. We współczesnym święcie realizowane są różne modele szarej strefy. W krajach Afryki, Ameryki Łacińskiej, Azji, a także w niektórych krajach w transformacji realizowany był proza- trudnieniowy model szarej strefy. Zatrudnienie nierejestrowane stwarzało jedyną szansę zmniejszenia bezrobocia w warunkach bezzatrudnieniowego wzrostu gospodarczego i masowej likwidacji miejsc pracy.

W większości krajów „starej” UE realizowany jest komplementarny model szarej strefy. Udział szarej strefy w PKB mieści się w granicach od 1,5% w Austrii do 5,2% we Francji (do wyjątków należą: Hiszpania, Grecja i Włochy). Szara strefa pełni rolę marginalną, uzupełniającą gospodarkę legalną. Z analizy tej nie wynika, że nie należy dążyć do ograniczenia szarej strefy, ale szanse jej całkowitej likwidacji są bardzo małe. Szara strefa pociąga bowiem określone koszty i straty gospodarcze, ale także przynosi różne korzyści, które zestawiono w tabeli 2.13. Celem polityki społeczno-gospodarczej powinno być zmniejszenie kosztów i zachowanie pewnych korzyści. Można to osiągnąć realizując komplementarny model szarej strefy.

Posted in Biznesowo on 8 Kwi