Pomyśl, co daje ci satysfakcję i wzbudza twój entuzjazm. Zastanów się, kim jesteś tu i teraz. W tym celu odpowiedz sobie na następujące pytania:
Kim jestem tu i teraz? Jakie mam zdolności? Jakie mam osiągnięcia? W czym zdaniem innych jestem szczególnie dobry?
Może powinieneś porozmawiać o tym z ludźmi, którzy cię znają. Może to będzie twój były przełożony, który szczerze ci powie, jakie masz pozytywne cechy? Albo zgłoś się do lokalnego urzędu pracy, by poddać się specjalistycznym (bezpłatnym) testom. W powyższym ćwiczeniu chodzi o to, abyś ustosunkował się do opinii innych. Nie chodzi o to, abyś te opinie przyjmował. Ale fakt, że przyjmiesz określoną postawę w stosunku do opinii innych, rozwinie cię i pomoże spojrzeć na życie zawodowe z innej perspektywy.
Czego lepiej unikać. „To obojętne, co będę w życiu robił. Mogę robić byle co. Po prostu chcę pracować” – autor tych słów, choć wyraża gotowość do podjęcia pracy, ma niewielkie szanse na sukces czy osiągnięcie satysfakcji. Jego postawa nie wyraża niczego więcej poza wolą przeżycia. To jego jedyny cel, a dla pracodawcy to zdecydowanie za mało. Dla pracownika zresztą też, bo dobrze by było, gdyby praca, oprócz korzyści finansowych, dawała choćby minimum zadowolenia. Usprawiedliwieniem może być jedynie wyjątkowo trudna sytuacja życiowa, np. długotrwale bezrobocie. Ale i wówczas lepiej byłoby stwierdzić: „Pozyskanie w mojej sytuacji życiowej jakiejkolwiek pracy to duże osiągnięcie. Dlatego jestem dumny i mam satysfakcję”.
Leave a reply