Organizacja instytucjonalnej kontroli legalności zatrudnienia przez państwo w ciągu ostatnich lat często się zmieniała. Ponieważ uznano problem za istotny, w 1995 r. wydzielono specjalne służby kontrolne. Nadzór nad legalnością zatrudnienia powierzono Wojewódzkim Urzędom Pracy. Wskutek reformy samorządowej, w latach 2000-2001 zadania te realizował samorząd powiatowy, a od 1 stycznia 2002 r. do 30 czerwca 2007 r. – wojewodowie (w jednym województwie zadanie realizował WUP – po zawarciu przez wojewodę i marszałka stosownego porozumienia). Podstawę prawną, realizowanej przez wojewodów do końca czerwca 2007 roku kontroli legalności zatrudnienia, stanowiły przepisy ustaw: z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (z późn. zm.) z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (z późn. zm.) przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 sierpnia 2004 r. w sprawie organizacji i trybu przeprowadzania kontroli przez wojewodów i organy celne oraz sposobu ich współdziałania z innymi organami oraz, od 17 marca 2006 r., przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z. dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie kontroli legalności zatrudnienia. Regulacje prawne zawarte w art. 116 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy umożliwiały kontrolę pracodawców, przedsiębiorców niezatrudniających pracowników i inne instytucje oraz osoby fizyczne. Ustawodawca sprecyzował również zakres współdziałania wojewody ze związkami zawodowymi, organizacjami pracodawców, Państwową Inspekcją Pracy, policją, Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, Strażą Graniczną oraz urzędami kontroli skarbowej.
Leave a reply