Szara strefa a nielegalna imigracja – rozwinięcie

Najważniejszym przepisem tej dyrektywy jest powszechny zakaz zatrudniania obywateli państw trzecich, którzy nie mają prawa do pobytu w Unii Europejskiej (artykuł 3). Ponadto pracodawcy zobowiązani by byli do sprawdzenia przed zatrudnieniem obywateli państw trzecich, czy posiadają oni stosowne dokumenty pobytowe lub zezwolenie na pobyt. Należałoby również zgłaszać odpowiednim władzom w ciągu jednego tygodnia fakt rozpoczęcia i zakończenia zatrudnienia takich obywateli.

W przypadku naruszenia powyższych przepisów, pracodawcy powinni podlegać skutecznym, proporcjonalnym, zniechęcającym karom, które mogą mieć charakter administracyjny. W przypadku każdego naruszenia wachlarz kar powinien być szeroki i obejmować grzywnę i nakaz zwrotu kosztów wydalenia obywatela państwa trzeciego z powrotem do państwa pochodzenia (artykuł 6).

Wśród innych kar przewidzianych dla przedsiębiorców zatrudniających nielegalnie przewidziano dodatkowo: zakaz korzystania z subwencji i dotacji publicznych czy zakaz ubiegania się o zamówienia publiczne (artykuł 8).

Dyrektywa przewiduje również ustanowienie przez państwa członkowskie kar kryminalnych, którym podlegałyby cztery rodzaje poważnych naruszeń: wielokrotne naruszenia, zatrudnianie znacznej liczby obywateli państw trzecich, zatrudnianie w warunkach szczególnego wyzysku oraz przypadki, w których pracodawca jest świadomy, że pracownik jest ofiarą handlu ludźmi (artykuł 10).

Jak widać, dyrektywa oparta jest na przekonaniu, że same kary administracyjne nie wystarczą do powstrzymania pozbawionych skrupułów pracodawców.

Posted in Biznesowo on 1 Kwi