Szara strefa gospodarcza jest zjawiskiem złożonym
Przy pomiarze wielkości szarej strefy należało pokonać liczne trudności, a w szczególności przeanalizować jej skutki dla oficjalnej gospodarki i interakcję między szarą strefą a korupcją. Jest to jednak – jak pokazano w niniejszym opracowaniu – w pełni możliwe. Wykorzystując metodę DYMIMIC dla oszacowań ekonometrycznych oraz metodę popytu na pieniądz dla kalibracji’5, dokonano
W kolejnej części opracowania przedstawiono niektóre krytyczne omówienia obu tych metod mają one dobrze znane słabości (por. także Pedersen 2003).
szacunków wielkości szarej strefy gospodarczej dla 25 państw znajdujących się w okresie przejściowym, dla pięciu okresów (od 1999/2000 do 2005/06). Wyniki tych badań prowadzą do sformułowania pięciu wniosków.
Wniosek pierwszy jest taki, że w przypadku 25 badanych państw znajdujących się w okresie przejściowym szara strefa gospodarcza osiągnęła znaczne rozmiary jej średnia wielkość wynosiła 38,1% (oficjalnego PKB) w 1999/2000 r. i wzrosła do 41,0% w 2005/2006 r.
Wniosek drugi jest taki, że szara strefa gospodarcza jest zjawiskiem złożonym, obecnym w znacznym zakresie we wszystkich typach gospodarki (tutaj w państwach znajdujących się w okresie przejściowym). Ludzie angażują się w szarą strefę działalności gospodarczej z różnorodnych powodów, z których do najważniejszych należą działania rządu, zwłaszcza podatki i regulacja.
Tym wnioskom towarzyszy wniosek trzeci, nie mniej ważny: rząd, który dąży do zredukowania szarej strefy, musi najpierw' i przede wszystkim przeanalizować złożone powiązania między gospodarką oficjalną a szarą strefą – a nawet, co ważniejsze – między konsekwencjami jego własnych decyzji politycznych.
Leave a reply