Zgodnie z przepisami Kodeksu zawarcie umowy o pracę musi nastąpić najpóźniej w dniu, w którym został nawiązany stosunek pracy. W praktyce oznacza to, że pracownik może być dopuszczony do wykonywania pracy po zawarciu z pracodawcą umowy o pracę. Później pracodawca ma obowiązek zgłosić pracownika do ubezpieczenia społecznego (ZUS), w terminie 7 dni od daty nawiązania stosunku pracy. Ponadto, z uwagi na konieczność zapewnienia odpowiedniej jakości danych wprowadzanych do systemu informatycznego ZUS i możliwość dokonania natychmiastowej korekty, zgłoszenia te są przyjmowane wyłącznie w formie papierowej. Odmienne przepisy obowiązują w wielu krajach europejskich, które uznały, że pozostawienie pracodawcom pewnego okresu, w którym pracownik może świadczyć pracę, pomimo że nie został zgłoszony czy zarejestrowany w żadnej instytucji publicznej, to bardzo istotny czynnik sprzyjający zatrudnianiu nierejestrowanemu. Przykładowo: w Belgii od 1998 r. każdy pracownik musi mieć na swoim stanowisku pracy kartę ubezpieczenia społecznego, co w praktyce umożliwia inspektorowi przeprowadzającemu kontrolę natychmiastowe sprawdzenie legalności zatrudnienia tego pracownika, we Włoszech nowy pracownik musi być zgłoszony do ubezpieczenia społecznego w ciągu 24 godzin od podpisania umowy o pracę, w Austrii w kwietniu 2007 r. partnerzy społeczni uzgodnili skrócenie obowiązującego siedmiodniowego okresu czasu przeznaczonego na zgłoszenie pracownika do ubezpieczenia społecznego, akceptując nową zasadę – najpóźniej w dniu podjęcia pracy.
Leave a reply